Od Danielle do Ayi

Zastanowiłam się. Naprawdę zależało mi a tym, aby dowiedzieć się czegoś o chłopaku którego przypominał mi ten dzieciak, no i zwyczajnie chciałam pomóc. Choć nigdy bym się do tego nie przyznała, naprawdę uważam za złe takie potworne zachowanie. Problem w tym, że zbytnio nie wiedziałam, jak zacząć.

- Może ostatnio... - zaczęłam, jednak nie dokończyłam zdania, ponieważ do pomieszczenia nagle wbiegła spanikowana pokojówka. 

- Pani! - pisnęła. - To straszne!

- Co takiego? - Aya zerwała się z fotela, niemal nie rozlewając herbaty. - Co się stało? 

- Kolejne dziecko! - kobieta złapała się za włosy, po czym odegrała scenkę nędzy i rozpaczy rodem z Szekspirowskiego dramatu. - Proszę iść za mną!

Dziewczyna szybko podążyła za oddalającą się służką, a ja, lekko urażona, faktem, że zostałam zignorowana, poszłam w kierunku drzwi.

~~~

- jeśli możesz, zostań albo najlepiej chodź ze mną... - odwróciłam się na moment do Danielle kierującej się do wyjścia - jeśli chcesz pomóc to nie uciekaj... - szłam za pokojówką aż do ciała chłopca, również martwego. 

- drugi w tak krótkim odstępie czasu... - zacisnęłam pięści i rozejrzałam się, by sprawdzić, czy Danielle rzeczywiście wyszła czy udała się za mną.