Od Yuuko do Raizo

Szliśmy tak przez ulice miasta. Co jakiś czas nadnaturalni obywatele odwracali się w naszą stronę i przyglądali się nam wielkimi ze zdziwienia oczami lub chowali się po kątach. 

Podążałam za chłopakiem w stronę posiadłości Mirai, niosąc dziecko. Kiedy przeszliśmy przez bramę i zatrzymaliśmy się przed masywnymi drzwiami, położyłam chłopca na ziemi. W momencie kiedy ciężkie wrota otwierały się, mrugnęłam do Żniwiarza i stałam się na powrót niewidzialna. Zostawiłam go samego z jego problemem. Ja już skończyłam. Przyniosłam ciało, niech on się tłumaczy.

Częściowo płynąc w powietrzu, częściowo skacząc po budynkach, znalazłam daszek, pod którym spał Hotarou. Zakrwawionymi rękami narysowałam czerwone wzorki na jego twarzy, po czym usiadłam obok i przyjrzałam się mu. Ziewnęłam.