Od Alice

- I tak ma zostać! - pouczyłam chłopaka. - Szacunek dla starszych!
- Alice, wystarczy - rozległ się nagle głos. - Pod tym względem naprawdę nie różnisz się od Quattro.
- Zamknij się, San - wymamrotałam, odrwracając głowę.
- Czuły punkt? - uśmiechnął się złośliwie.
- Nie - pokręciłam głową. - Ty!
Odeszłam od Nagase, ukłoniłam się salamandrowi i zrobiłam gest zapraszania.
- Panie mają pierwszeństwo.
- Spasuję - odparł, nie ruszając się z miejsca.
- Ja tu jestem... - powiedział cyborg, jednak został zignorowany.
- Oj, no widzę, że nie możesz się doczekać - pokazałam mu język i mrugnęłam. - Tsundere!
- Yandere!
- Idioci, wszyscy jesteście tacy sami - Wave wynurzyła się ze swojego strumienia. - Przerwijcie to zebranie kółka różańcowego i idźcie gdzie indziej, bo mi przeszkadzacie.

Skrzyżowała ręce i popatrzyła na nas z wyższością. 

- Waweyy! - zawołałam i rzuciłam się na nią.

- Cholera, przestań! - zawołała, podczas gdy ja zajmowałam się robieniem gniazda z jej włosów.

- Skończcie ten cyrk - rozkazał San, po czym oberwał glonem w twarz. 

Tymczasem nieznajomy chłopak stał sztywno, zastanawiając się, co zrobić. Na pewno uznał nas za bandę wariatów, co nie mijało się zbytnio z prawdą. W końcu jesteśmy duchami natury.

Niespodziewanie Nagase złapał mnie za kołnierz. 

- Five została porwana - krzyknął. - Czy was to w ogóle nie obchodzi!? 

Wszyscy nagle zamilkli. 

- Obchodzi  - powiedziałam śmiertelnie poważnie. - Ale nie zmienimy nic zamartwiając się. 

- W ogóle nic nie robicie! 

Zamachnęłam się. Moja ręka z głośnym "plask!" opadła na policzek chłopaka. Oniemiał. 

- Jak śmiesz tak mówić? - zapytała Wave lodowatym tonem. - Nic o nas nie wiesz!

- Myślisz, że nie próbujemy jej znaleźć? Przez cały czas szukamy! - oznajmił San, zaciskając dłonie w pięści. 

- Właśnie widzę - mruknął. - Jak szukacie. 

Poczułam podmuch powietrza, szarpiący moje włosy i zmieniający kierunek deszczu. Potem następny i kolejny, następny. Usłyszałam głośny świst wiatru. 

Aura? - pomyślałam z zaskoczeniem i otworzyłam szerzej oczy. Wyrwałam się z uścisku i odskoczyłam kilka metrów do tyłu. 

- Yuuko... - powiedział z obawą Nagase. 

Przed nim zmaterializowała się dziewczyna. Rozpoznałam ją, walczyła z chłopakiem w czarnym płaszczu. Była Aurą. 

- Co ty najlepszego wyprawiasz? - zapytała oschle. - Chcesz zginąć? 

Sorry, że takie beznadziejne, ale ostatnio nie mam weny... 

Sam dialog... *załamka*, *dóóół*